Του καθηγητή του ΑΠΘ Δημήτρη Κουτσογιάννη
Η ευρεία διάδοση των διαλογικών περιβαλλόντων Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ), όπως το Chat GPT, έχει προκαλέσει ήδη μεγάλης έκτασης συζητήσεις στο τύπο αλλά και έντονο προβληματισμό στην επιστημονική βιβλιογραφία ως προς το πώς μπορούν να αξιοποιηθούν ή όχι στην εκπαίδευση. Το ενδιαφέρον είναι εύλογο, αφού τα συγκεκριμένα περιβάλλοντα έρχονται να υποσκάψουν τα θεμέλια στα οποία στηρίζεται το σχολείο ως τώρα, τον έλεγχο δηλαδή της προόδου των παιδιών με βάση τις γνώσεις που αποκτούν στα διάφορα διδακτικά αντικείμενα. Με μια πρόχειρη ανάγνωση των ερωτήσεων που τίθενται στα σχολικά βιβλία και στις πανελλήνιες εξετάσεις των περισσότερων διδακτικών αντικειμένων, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει κανείς ότι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, αν όχι άμεσα, οι απαντήσεις που θα δίνονται από τα μηχανήματα στις ερωτήσεις αυτές θα είναι σε μεγάλο βαθμό «ορθές» και «πολύ καλά διατυπωμένες». Η διεθνής έρευνα, άλλωστε, επικυρώνει σε μεγάλο βαθμό την επισήμανση αυτή. Το ερώτημα που αμέσως ή εμμέσως τίθεται και θα απασχολήσει έντονα από εδώ και στο εξής είναι: πώς πρέπει να αντιδράσει το σχολείο στη νέα αυτή πραγματικότητα;
Στο ερώτημα αυτό δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς δύο κατευθύνσεις στις ως τώρα συζητήσεις ως προς το δέον γενέσθαι. Η μία της απαγόρευσης και η άλλη της ενσωμάτωσης. Στην πρώτη περίπτωση τα εκπαιδευτικά συστήματα απαγορεύουν την ευρεία χρήση των διαλογικών περιβαλλόντων ΤΝ στη σχολική καθημερινότητα και, για να δείχνουν ότι παρακολουθούν τις εξελίξεις, τα ενσωματώνουν σε κάποιες επιμέρους πτυχές της. Προσθέτουν, για παράδειγμα, επιπλέον ύλη ή επιπλέον μάθημα που θα έχει την εστίαση αυτή. Στη δεύτερη περίπτωση επιτρέπουν τη χρήση τους και τα αξιοποιούν ως έναν επιπλέον πόρο, τον οποίο χρησιμοποιούν τα παιδιά συμπληρωματικά (και όχι αποκλειστικά) στις βιβλιογραφικές τους αναζητήσεις κατά τη συγγραφή των εργασιών τους. Στη δεύτερη αυτή περίπτωση, οι γνώσεις για τις ιδιαιτερότητες των ψηφιακών αυτών περιβαλλόντων, των ορίων τους και της σχέσης τους με την εγγράμματη καθημερινότητα αποκτούνται λειτουργικά/κριτικά στο σύνολο της μαθησιακής διαδικασίας. Στην περίπτωση αυτή, σε αντίθεση με την πρώτη, ο ρόλος των παιδιών δεν είναι να μάθουν κάτι επιπλέον, μια παλιά και ξεπερασμένη λογική, αλλά να μάθουν ερευνώντας, μια σύγχρονη επιστημονική αντίληψη.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο στο https://www.esos.gr/arthra/84925/i-tehniti-noimosyni-stin-ekpaideysi-prota-alogo-kai-meta-karo
